1995

• W roku 1995 Rogulus zakłada w Gdańsku na wyspie Spichrzów galerię Spichrz 7, w której rozpocznie działalość Ośrodek Badań Przestrzeni Wewnętrznej. Dzieje się to po rozpadzie Otwartych Pracowni w Dawnej Łaźni Miejskiej, które w roku 1992 zostały utworzone przez galeriaę C14, galerię Wyspa i Tot Art. Działania galerii Spichrz 7 organizuje i finansuje fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc. Działalność galerii Spichrz 7 i jej profil, włącznie z funkcjonowaniem Ośrodka Badań Przestrzeni Wewnętrznej jest odpowiedzią Rogulusa na likwidację Otwartych Pracowni i utworzenie tam oficjalnego Centrum Sztuki Łaźnia zamiast niezależnych pracowni artystycznych. W ten sposób oficjalnemu Przemysłowi artystycznemu lansowanemu przez środowisko galerii Wyspa i CSW Łaźnia, Rogulus przeciwstawiał potrzebę wykroczenia poza manipulację w przestrzeni społecznej na rzecz osobistego doświadczenia w poszerzaniu świadomości i percepcji w procesie wewnętrznej transformacji.

Rogulus wskazywał na inną perspektywę poznawczą niz ta, która była lansowana przez mentorów oficjalnie funkcjonującej tzw. sztuki krytycznej. Wg. Rogulusa, sztuka krytyczcna, która jest skoncentrowana na dyskursie społecznymj, kontekście kulturowym i manipulacji medialnej wikła artystów w układ sił politycznych i marketingowych nad którymi nie sprawują oni żadnej kontroli. W rezultacie, artyści sztuki krytycznej, zaprzeczają głoszonym przez siebie hasłom. Przykładem tego było powołanie w imię haseł sztuki krytycznej CSW Łaźnia, która powstało w ten sposób, że jego autorzy : Aneta Szyłak i Grzegorz Klaman w statut powoływanego Centrum wpisali podporządkowanie się merytoryczne władzom miejskim. Tym samym ubezwłasnowolnini to Centrum a hasła sztuki krytrycznej uczynili fikcją.

W galerii Spichrz 7 Rogulus prezentował inne podejście i promował te działania, które wskazywały na szerszą perspektywe poznawczą. Perspektywę wynikającą z doświadczenia, które jest transcendentne wobec Umysłu. Uważał, że koncepcja sztuki krytycznej, prezentowana przez jego adwersaży, w swej istocie redukuje działanie artystyczne do zdolności sprawnego menagerowania w obszarze przestrzeni publicznej. W rezultacie artyści sztuki krytycznej pod płaszczykiem dyskursy społecznego stają się po prostu częścia Przemysłu artystycznego - elementu konsumpcyjnego społeczeństwa kapitalistycznego.

Tymczasem, jako na rzecz najwyższej wagi Rogulus wskazał na możliwość wykroczenie poza obszar kulturowych znanych na rzecz poszerzenia świadomości i percepcji. Jego zdaniem sztuka jest przede wszystkim możliwośćią wkroczenia w nieznane obszary świadomości i praktycznym treningiem transcendentowania czyli przekraczania ograniczeń poznawczych Umysłu ludzkiego.

Postawe tą Rogulski reperezentował juz wroku 1990 piszą : "Mały traktat o transformowaniu energii" i wydając "Punkt, od którego nie ma odwrotu".

Działalność galerii Spichrz 7 rozpoczęła wystawa Fantom Hermeticum z udziałem kilkunastu zaproszonych artystów.

FANTOM HERMETICUM

• Rogulus. 1992. u góry: autor realizuje akcję pt: Fantom, , która przekształca się w Koncert sił zjednoczonych akustycznie.

Na otwarciu wystawy Fantom Hermeticum, Rogulus zrealizowałał akcję pod tym samym tytułem. Ubrany w specjalnie skonstruowany, /przypominający zbroję/ kombinezon ze stali i duraluminium wykonał szereg czynności wizualizujacych doświadczenie przepływu energii. "Zbroja" ograniczała ruchy autora, co nadało akcji charakter dramatyczny. Jej kulminacyjnym elementem było przebicie się autora ( u góry po prawej) przez betonowy sufit galerii na inny poziom budynku - niedostępny dla publiczności.

Powyżej: Na wystawie Rogulus prezentował także swoje rzeźby wykonane z kości spiętych stalowymi łańcuchami na drewnianych siedziskach.

1995. fotografia A. Awsieja: Rogulus w pracowni Spichrz 7. Od 1994 roku działa jako Ośrodek Badań Przestrzeni Wewnetrznej.